قربانیان مین – خرمشهر مظلوم
آسیب‌هایی که مین های ضدنفر پس از پایان مخاصمات نظامی بر افراد غیر نظامی؛ بویژه کودکان وارد می‌نمود باعث شد که جمعی از کشورها در فکر محدود کردن و منع استفاده از مین‌های زمینی ضدنفر بیافتند و سرانجام در ماه دسامبر ۱۹۹۷میلادی درشهر اتاوای کانادا گردهم آمدند و مواردی را به تصویب رساندند که به […]
آسیب‌هایی که مین های ضدنفر پس از پایان مخاصمات نظامی بر افراد غیر نظامی؛ بویژه کودکان وارد می‌نمود باعث شد که جمعی از کشورها در فکر محدود کردن و منع استفاده از مین‌های زمینی ضدنفر بیافتند و سرانجام در ماه دسامبر ۱۹۹۷میلادی درشهر اتاوای کانادا گردهم آمدند و مواردی را به تصویب رساندند که به پیمان اتاوا معروف شد.در این پیمان کشورهای عضو بر منع بکارگیری مین‌های ضدنفر، انهدام ذخایر مین‌های ضدنفر، جلوگیری از گسترش، تولید، فروش یا انتقال بصورت مستقیم و غیر مستقیم تاکید کردند.(ویکی مدیا)
مرکز حامیان حقوق بشر اعلام می دارد: هنوز مناطق مرزی ایران آلوده به مین است، مین‌هایی که اکنون غیرنظامیان را به کام مرگ می‌کشاند؛ کشاورزان، دامداران، کودکان، مسافران، توریست‌ها و هر کسی که در آن مناطق نزدیک به مرز زندگی می‌کند یا به آنجا رفت و آمد دارد، می‌تواند قربانی بالقوه یکی از همین مین ها باشد.همچنین منبعی مانند «سازمان نظارت بر مین‌های زمینی و تسلیحات جمعی» که وابسته به سازمان ملل متحد است، از تعیین رقم برای مین‌های پنهان به‌طور کلی پرهیز می‌کند و ارقام را در این باره عموما غیرواقعی می‌داند. با این حال همین سازمان نیز ایران را در جدول آلوده‌ترین کشورها قرار می‌دهد.
یونیسف از کودکان به عنوان آسیب‌پذیرترین گروه در برابر مین نام می برد.
متاسفانه کشور ایران تاکنون به عضویت در این پیمان در نیامده است و لذا به نظر میرسد جهت رعایت حفظ حقوق قربانیان و کودکان اسیب پذیر از خطر مین، ایران نیز به عضویت در پیمان مذکور نایل گردد و در این خصوص تدابیر امنیتی افزونتری اتخاذ نماید.
همچنین در راستای گرامیداشت سالروز ازاد سازی خرمشهر این شهر سراسر از رشادتها و با صلابت در برابر انواع نا ملایمات و بی توجهی ها، علی رغم گذشت حدود ۳۰ سال از ازادی و رهایی از سایه شوم و سیاه جنگ متاسفانه مردم مظلوم این شهر هنوز از عدم ابادانی و کمبود امکانات رفاهی اولیه رنج می برند و زیر ساختهای اسیب دیده و تخریب شده مانند اب، برق، جاده های ارتباطی و…کماکان با وضعیت اسفباری مواجه می باشد و روند عمران بسیار کند و ضعیف است.
وجود این حجم از ناابادی و ناخرمی در شهر باعث می گردد خرمشهر عدم چشیدن حلاوت واقعی احیاء و عدم درک از مفهوم حقیقی نام خود یعنی خرمی و ابادی را فریاد کشد.
چه خوب اینکه بزرگداشتها،نکوداشتها،
گرامیداشتها و امثالهم بواقع در نتیجه ای مشهود و اثری ملموس و محسوس از تعلق امکانات و ابادی از برای این شهر مظلوم و سایر مناطق محروم محقق گردد.
نگارنده:
محبوبه توکلی وکیل پایه یک دادگستری و عضو رسمی کانون وکلای تهران