اختلاف خیال در برداشتهای هنری
به اعتقاد و تعریف عده کثیری از صاحب نظران در حیطه هنر و هنر شناسی، رشته هایی که هنر اول تا هفتم را تشکیل می دهند و از آنها به عنوان هنر های هفتگانه بشری یاد می شود عبارتند از :
هنر اول : موسیقی
هنر دوم : حرکات نمایشی و رقص
هنر سوم : هنرهای ترسیمی، (نقاشی ، خطاطی و …)
هنر چهارم : هنرهای تجسمی، (معماری، مجسمه سازی ، شیشه گری و …)
هنر پنجم : ادبیات (نویسندگی، شامل شعر ، داستان ، فیلمنامه و…)
هنر ششم : هنرهای نمایشی، تئاتر و …
هنر هفتم : سینما
ایهام گرایی و چند معنایی بودن می تواند از برجسته ترین و بدیهی ترین خصیصه های آثار هنری باشد، بدین توضیح که هرگاه هنرمندی اثری هنری از خود ایجاد می‌کند هر ذهن مستقلی که در رویارویی با آن اثر قرار می گیرد، برحسب نوع جهان‌بینی، احساسات و عواطف خود می تواند برداشتی کاملا مستقل و متفاوت از برداشت سایرین نسبت به همان اثر هنری داشته باشد و لذا در این مقوله قطعا نمی تواند همواره استنباطی تک بعدی و یک سویه وجود داشته باشد.
مع الوصف با تدقیق فکری به این موضوع ، ملاحظه می گردد که رقص و اعمال حرکاتی نه تنها جزء رتبه دوم از هنرهای هفتگانه در جهان می باشد بلکه همانگونه که اشاره گردید، بیان و ظهور هنر در قالب پدیده های نمایی-حرکتی نیز بسان سایر مؤلفه های هنری دیگر مصداق گویای شعر « هرکسی از ظن خود شد یار من» می تواند قرار بگیرد و هر شخصی با عنایت به حاصل برداری‌های ذهنی-تفکری خود از وجود و تشعشعات ان هنر حرکتی، تلقیات و استنتاج درونی خود را کاوشگرانه متفحص خواهد بود.
بنابراین چه بسا در این مقوله به کرات شاهد وجود ایهام و اختلاف خیال و حتی اختلاف بینشی در انتقال مفهوم و معنای مثلا یک مصرع از شعر یا خطوط ترسیم شده ای بر یک بوم نقاشی بوده ایم.
مسلما هنر رقص و حرکات نمایشی نیز از این قاعده مستثنی نیست و بنابراین صائب و به حق نخواهد بود که برداشتهای فردی-فکری خود از ویژگی‌های یک هنر جهانی را دستاویزی جهت تحدید اراده و تهدید ازادیهای شخصیتی-اجتماعی ان شخص واجد هنر و چه بسا صاحب یک سبک هنری بنا نهیم.
خصوصا زمانی که عنصر قانونی ان اتهام نیز در شبهه و ابهامی تعقیدی قرار دارد.
نگارنده:
محبوبه توکلی وکیل پایه یک دادگستری و عضو رسمی کانون وکلای مرکز (تهران)