جنبه تحمیلی و شیوه اجباری در طرح مداخله در امر طلاق فاقد مبنای علمی و عملی است
«جنبه تحمیلی و شیوه اجباری در طرح مداخله در امر طلاق فاقد مبنای علمی و عملی است»
جنبه تحمیلی و شیوه اجباری در طرح مداخله بهزیستی در امر طلاق که مدتیست در شهرستان ها اجرا می گردد و به تازگی دستور العمل اجرایی ان در تهران نیز ابلاغ گردیده است، متاسفانه فاقد مبنای علمی -عملی بوده و در امار بالایی از درصد پرونده ها نتیجه و بازدهی جز اطاله و اتلاف حقوق زمانی، مالی،انرژی و سرگردانی برای مردم نداشته و مورد انتقاد و اعتراض جدی موکلین و عموم مردم میباشد. بارزترین نتیجه این طرح اجباری فقط حدوث تحدید حاکمیت ازادی اراده در تصمیم گیریهای فردی می باشد.
لااقل ای کاش در خصوص این موضوع قیود و یا بنودی مورد توجه قرار می گرفت فی المثل ابعاد تحمیلی- اجباری آن حذف می گردید، علی الخصوص در پرونده هایی با موضوع طلاق توافقی که تصمیمی دو طرفه و از سوی دو انسان عاقل و بالغ مطرح میگردد، لحاظ می گردید که زوجین در پذیرش و استفاده از این طرح (طرح مداخله بهزیستی در طلاق) حق انتخاب و اختیار داشته باشند.
به شخصه شاهد گلایه و اعتراض فراوانی از سوی عده کثیری از افراد بالاخص موکلینی بوده که متقاضی طلاق توافقی می باشند و دارای سمت خاص اجتماعی هستند و خود نیز به روند غیر علمی بودن چنین طرحی اشراف کامل داشته ایشان به هیچ عنوان چنین تحمیلی را بر نتافته و معترض آن می باشند.
در این راستا ای کاش برای اجرای طرح های اینچنینی لااقل مواعدی کوتاه با هدف اجرای آزمایشی تعیین میگردید و در پایان موعد پس از بررسی میزان امار توفیق در ایجاد سازش بین زوجین و نظرات، اعتراضات،انتقادات و پیشنهادات موافقین و مخالفین در خصوص ادامه، عدم ادامه و یا اصلاح اجرای طرح مزبور تصمیمی علمی و کاربردی اتخاذ گردد.
مع الوصف علی رغم وجود قصود و منویات خیر در اصدار این دستورالعمل ولیکن به نظر می رسد عرضه جنبه تحمیلی قضیه در ایجاد نتیجه مطلوب و ثمربخش چندان امیدوار کننده نباشد.
نگارنده:
محبوبه توکلی وکیل پایه یک دادگستری و عضو رسمی کانون وکلای مرکز ( تهران)