«وکالت ذوق است و هنر؛ حرفه است و پیکار»
برجسته ترین جوامعی که مسیر کامیابی را سپری نموده‌اند ، اگر رهبر آنان وکیل نبوده لکن در صدر رهپویان آنان وکلا حضور داشته‌اند؛ لذا شفافیتی را که وکلا جهت اعتمادسازی برای جوامع خود و جامعه بین المللی به ارمغان آورده اند به مراتب موثرتر از سایر نهادها و اصناف بوده است.
با این مقدمه باید تاکید نماییم که وکیل و حقوقدان دو خط موازی و در امتداد یکدیگرند که شاید به یک نقطه تلاقی یابند و آنگاه متلبس به یکی از دو معنا گردند. چه آنکه حقوقدان لزوما وکیل دادگستری نیست زیرا وکالت ذوق است و هنر؛ حرفه است و پیکار؛ ذکاوت است و خطابه؛ در حالی که حقوقدان عاری از اوصاف پیش گفته می‌باشد و صرفا عالم به دانش حقوق و البته هوش علمی است.
مع‌التوصیف وکیل دادگستری در مدن صاحب تمدن همچون یونان باستان مظهر شهامت؛ جسارت؛ ناطق بر حق و از خود گذشتگی است و رابطه حسنه‌ای با استبداد و ناعدالتی ندارد. از همین رهگذر بود که پس از رنسانس و انقلاب صنعتی قرون ۱۸ و ۱۹ و پدیدار شدن اختلافات تجارتی افراد، مراجعه به وکلای دادگستری به عنوان یک فرهنگ اجتماعی در آمده است و امروزه در قاره سبز، وکلای دادگستری تا مرز تئورسین سیاسی پیش رفته اند و عمده افرادی که در زمینه های اقتصادی و سیاسی فعالیت دارند و به توسعه رسیده‌اند از مشورت با وکلای حاذق بهره ها جسته‌اند.
در جامعه ما و در عصر حاضر نیز به دلایل مختلف فرهنگی و غیر آن از ظرفیت نهفته در کالبد فکری وکلای دادگستری به وجه مطلوب و مناسب هوده برده نمی شود که امیدواریم در آینده ای نه چندان دور به وضعیت ایده آل برسیم ..
و اما در پایان یکصد و هفتمین سالگشت تاسیس نهاد وکالت و شصت و چهارمین سالروز استقلال کانون وکلای دادگستری در ایران را به فال نیک می گیرم و روز وکیل مدافع را به سهم خود به همه همکارانم در سراسر ایران، تشکیلات قضایی و تمام مردم ایران که صاحبان حق به شمار می‌آیند فرخنده باد عرض می‌کنم و امید داریم مصائبی که در زمینه حق دفاع شهروندان وجود دارد با آرامش و روشن‌بینی حل شود و تشکیلات قضایی ما در جایگاهی قرار بگیرد که علی‌الدوام احساس و امنیت دفاعی شهروندان درک و لمس گردد؛ چرا که وکالت همانقدر قدیم است که قضاوت و همان اندازه نجیب است که پرهیزکاری و تقوی و همانقدر وجودش لازم است که عدالت را رکن رکین دادرسی منصفانه می‌خوانیم.