قانون مدنی حضانت
ماده ۱۱۶۸
– نگاهداري اطفال هم حق وهم تكليف ابوين است .
ماده ۱۱۶۹
– براي نگاهداري اطفال مادر تا دوسال از تاريخ ولادت او اولويت خواهد داشت، پس
از انقضاء اين مدت حضانت با پدر است مگر نسبت به اطفال اناث كه تا سال هفتم حضانت
آنها با مادر خواهد بود.
ماده ۱۱۷۰ – اگر ماد ردر مدتي كه حضانت طفل با او است مبتلا به جنون شود يا به ديگري
شوهركند حق حضانت با پدر خواهد بود.
ماده ۱۱۷۱ – درصورت فوت يكي از ابوين حضانت طفل با آنكه زنده است خواهد بود هر چند متوفي
پدر طفل بوده و براي او قيم معين كرده باشد.
ماده ۱۱۷۲ – هيچ يك از ابوين حق ندارند درمدتي كه حضانت طفل بعهده آنها است از نگاهداري
او امتناع كند درصورت امتناع يكي از ابوين حاكم بايد به تقاضاي ديگري يا تقاضاي قيم
يا يكي از اقربا و يا به تقاضاي مدعي العموم نگاهداري طفل را به هر يك از ابوين كه حضانت
بعهده اوست الزام كند و در صورتي كه الزام ممكن يا موثر نباشد حضانت را به خرج پدر و هرگاه
پدر فوت شده باشد به خرج مادر تامين كند.
ماده ۱۱۷۳ – هر گاه در اثر عدم مواظبت يا انحطاط اخلاقي پدر يا مادري
كه طفل تحت حضانت اوست, صحت جسماني و يا تربیت اخلاقي طفل در معرض خطر باشد, محكمه
مي تواند به تقاضاي اقرباي طفل يا تربيت اخلاقي طفل در معرض خطر باشد, محكمه مي
تواند به تقاضاي اقرباي طفل و يا به تقاضاي قيم او يا به تقاضاي رئيس حوزه قضائي
هر تصميمي را كه براي حضانت طفل مقتضي بداند, اتخاذ كند.
موارد ذيل از مصاديق عدم مواظبت و يا انحطاط اخلاقي هر يك از والدين است :
۱- اعتياد زيان آوربه الكل, مواد مخدر و قمار.
۲- اشتهار به فساد اخلاق و فحشا,
۳ – ابتلا به بيماريهاي رواني با تشخيص پزشكي قانوني.
۴- سو, استفاده از طفل يا اجبار او به ورود در مشاغل ضد اخلاقي مانند فساد و فحشا,
تكدي گري و قاچاق.
۵- تكرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف.
(اصلاحی
بموجب قانون اصلاح ماده ۱۱۷۳ قانون مدني مصوب ۱۳۷۶/۸/۱۱)
ماده ۱۱۷۴ – درصورتي كه بعلت طلاق يا به هر جهت ديگر ابوين طفل در يك منزل سكونت نداشته
باشند هر يك ا زابوين كه طفل تحت حضانت او
نمي باشد حق ملاقات طفل خود را دارد تعيين زمان
ومكان ملاقات و ساير جزئيات مربوطه به آن درصورت اختلاف بين ابوين با محكمه است .
ماده ۱۱۷۵ – طفل را نمي توان از ابوين و يا از پدر و يا مادري كه حضانت با اوست گرفت
مگر در صورت وجود علت قانوني .
ماده ۱۱۷۶ – مادر مجبور نيست كه به طفل خود شير بدهد مگر در صورتي كه تغذيه طفل
به غير شير مادر ممكن نباشد.
ماده ۱۱۷۷ – طفل بايد مطيع ابوين خود بوده و در هر سني كه باشد بايد به آنها احترام كند.
ماده ۱۱۷۸ – ابوين مكلف هستند كه در حدود توانائي خود به تربیت اطفال خويش برحسب مقتضي
اقدام كنند و نبايد آنهارا مهمل بگذارند.
ماده ۱۱۷۹ – ابوين حق تنبيه طفل خود را دارند ولي به استناد اين حق
نمي توانند طفل
خود را خارج ازحدود تاديب تنبيه نمايند.